يدالله رويائی
ازمیان یادداشت ها
از انواع شاعری
در پس ِ شاعری ادعای نوشتن وتجربه ی نویسش مطرح است.
یعنی
آنکه شعر می گوید ضمنا می گوید که قبلا چیزهائی
نوشته است، نوشتن
را می داند، وبهتر می داند.
اما در عین حال این معنی را هم ، این روزها، می دهد
که : بله، نوشتن
را تجربه کرده ام ولی چیری هم ننوشته ام. یعنی شاعر
کسی است که قبلا
چیزهائی نوشته است و چیزی هم ننوشته است . وحالا هم
من شعر می نویسم
وجز شعر چیزی نمی نویسم.
پرسید : - پس کی نثر می نویسید ؟
- اینها ئی هم که می نویسم بریده های همان نثر است
دیگر.
پرسید : پس شعر چی؟
- - گفتم که ! من شعر می نویسم و جز شعرهم چیزی نمی
نویسم.
- بله، بله، فهمید م، مرسی !
اول فرورد ین 1380